Suprotnosti se ne privlače, a daleko od srca jeste daleko od očiju

Ljubav je jedan od najinteresantnijih fenomena, kako među laicima, tako i među naučnicima. Ako bi vas pitali šta je to ljubav, sigurno bi se čulo mnoštvo različitih odgovora, ali i dilema na koju ljubav se misli: partnersku, prijateljsku, roditeljsku, ljubav prema životinjama, poslu, hobiju ili neku drugu vrstu ljubavi.

Kada je riječ o partnerskim vezama, koje obično zovemo ljubavnim, njihova najjednostavnija podjela je podjela na strastvenu i partnersku ljubav.

Kao primjer strastvene ljubavi može da posluži svima dobro poznata priča o Romeu i Juliji, koji zbog svoje uzavrele, nekontrolisane, fiziološki pobuđene i kognitivno zaslijepljene ljubavi završavaju tragično. Nasuprot njima stoji partnerska ljubav, koja, takođe, oslikava privrženost i intimnost, ali ne u tako snažnom, neracionalnom intenzitetu.

Nauka još nema recept za vječnu ljubav, ali raspolaže činjenicama koje se odnose na narodne mudrosti, kao što su “Suprotnosti se privlače” i “Daleko od očiju, daleko od srca”. Naime, utvrđeno je da u izboru partnera, u održavanju ili prekidanju emocionalnog odnosa, učestvuje nekoliko efekata, među kojima i efekat sličnosti ili blizine.

Efekat sličnosti govori o tome da će pojedinci tražiti partnere koji su im slični, bilo po crtama ličnosti, interesovanjima, vrijednostima, itd. Na taj način dobijaju socijalnu potvrdu svojih uvjerenja, što implicira i manje razilaženja i sukoba u vezama. Efekat blizine potvrđuje tezu da ono što je daleko od očiju – daleko je i od srca, jer se više emotivnih odnosa izrodilo i duže održalo iz stalnih susreta i interakcije, nego kada smo fizički udaljeni.

Eksperimentalne studije su pokazale da postoje dva načina uparivanja partnera po efektu sličnosti. To je uparivanje kada u startu već postoje određene sličnosti između partnera, i konvergencija, kada partneri postaju slični tokom vremena provedenog zajedno.

Takođe, nije svaka sličnost jednako pozitivno potkrepljujuća za zadovoljstvo vezom. Stavovi partnera (religijski, politički itd.) i vrijednosti su istaknutiji od crta ličnosti, pa im se pridaje veća važnost prilikom aktivnog izbora partnera. U zadovoljstvu vezom i partnerom učešće uzima i emocionalno iskustvo, a studije pokazuju da će sličniji partneri doživljavati slično ili isto emocionalno iskustvo. Laički rečeno, manja je vjerovatnoća da će jedna strana više da voli.

Kada je efekat sličnosti u pitanju, eksperimentalne studije upućuju na pravljenje razlike između stvarne sličnosti partnera i pozitivne iluzije o sličnosti. Efekat sličnosti se prožima s efektom blizine. Naime, tokom školovanja ili rada, u najvećoj interakciji i najbliži smo s onima koji imaju slične vrijednosti i stavove, što implicira da će blizina podstaknuti pronalazak partnera upravo među takvim – nama sličnim.

Ova naučna pozadina izbora naših partnera, održavanja ili prekidanja emocionalnih odnosa reflektuje i nas same, kao osobe. Da li je to što želimo stalnu blizinu partnera i interakciju odraz naše sebičnosti jer nam je neophodno da partner uvijek bude tu za nas? Da li smatramo da smo superiorniji u odnosu na druge jer tragamo za sebi sličnima? Ili, pak, efekat blizine i efekat sličnosti dovodi samo do potpune ispunjenosti, osjećaja sreće i zadovoljstva vezom, gdje, kao takvi, pružamo i drugima najbolje od sebe.

Da li ste i vi jedna od ove dvije krajnosti, na vama je da razmislite.

(Nezavisne novine)